(dit is gisteren geschreven, maar het raakte toen niet online)
Al twee weken zaagt Paul over de 'familiale status-papieren' die hij nodig heeft zijn werk en al twee weken stel ik het uit. Met twee kleine kindjes naar het stadhuis gaan, waar het bijna altijd te druk is en ik haast nooit met de buggy binnenraak, is net iets waar ik naar uit kijk.
Deze morgen heb ik dan toch de moed bijeengeraapt. De kindjes ingeduffeld, in de dubbele buggy gezet en op hoop van zegen naar het stadhuis geweest. Een man was zo vriendelijk alle deuren voor me te openen en er was NIEMAND voor! Op 5minuten was ik binnen en buiten en met een al iets positievere instelling ging ik vervolgens naar de bank.
Eigenlijk omdat ik, ook al twee weken, mijn home-banking-gebruikersnummer vergeten was. Maar daar er ook in de bank geen ziel te bespeuren was, vroeg ik dan maar meteen om ook nog een rekening voor Luca te openen. Het ging vlot, supervlot en dus nam ik nog 2 invest-plan-rekingen voor de kindjes op de koop toe.
Anderhalf uur heb ik in een klein kantoortje doorgebracht met mijn jongens en ze hebben GEEN piep gegeven. Jona heeft wat in boekjes zitten bladeren, Luca zat rond te kijken. Geweldig vond ik het van mijn 2 ventjes dat ze zooooo flink geweest zijn. De rest van de dag konden ze voor mij al niks meer verkeerd doen :)
--Jona heeft trouwens de rest van de dag besteed aan verven met waterverf. Hij had van de bank een koffertje gekregen met kleurtjes en verf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten