Een volgend kindje?

Toevallig blogt An Nelissen net over datgene waar ik zelf ook al enkele dagen aan loop te denken. Kindjes, wanneer heb je ze en hoe weet je of je klaar bent voor de volgende?

Jona kwam er vanuit een diep verlangen naar een kindje. En Alhoewel sommige stellen ondanks hun kinderwens toch eerst gaan voor het huis, de carrière of eigen verdere ontplooiïng kon ik zolang niet wachten. Bovendien waren Paul en ik beiden van mening dat er wel altijd een reden is om te wachten en dat 'het nu' even goed was als later.

We waren het er ook over eens dat we twee kindjes kort na mekaar wouden. Maar wat is kort? Jona en Luca schelen nu 18 maand, wat eigenlijk een mooi verschil is. Maar had ik een goede eerste zwangerschap gehad, dan zou een tweede kindje er sneller gekomen zijn. Of dat lastiger had geweest? In ons geval denk ik eerder iets makkelijker. Met een kleiner leeftijdsverschil hadden ze allebei nog dutjes gedaan, nu deed Jona dat al niet meer. Ook zou Luca dan al wat groter geweest zijn op het moment dat Jona naar school gaat, wat praktischer zou zijn.

Een volgend kindje komt er nog, maar pas over een hele poos. Nu onmiddelijk weer zwanger worden zou absoluut geen goede zet zijn. Vooreest omwille van de zwangerschap zelf, die met met alle misselijkheid, moeheid en het waarschijnlijk weer moeten 'plat liggen' absoluut niet is waar ik naar uitkijk. Bovendien vind ik dat ik Luca als baby veel mis doordat Jona nog niet naar school gaat. Een volgend kindje zou ik graag terug wat meer voor mezelf hebben :) Ook moet ik mezelf niks voorliegen. Het is zwaar hoe het is en en met nu nog een derde erbij loopt het hier gewoon mis. Ik ben nog te moe en opvoeden vraagt energie.

Qua gevoelsmeter gebruik ik andere baby's of kraambezoeken. Zolang een andere baby me eigenlijk 'koud' laat, weet ik dat het nog niet voor meteen zal zijn. De dag dat ik verlangend terug in andermans buggy kijk, zal de dag zijn waarop we een volgend kindje zullen overwegen :)