carrefourdag

Maandag is carrefourdag en ik zeg wel DAG, want op één of andere manier hypothikeren de wekelijkse boodschappen zomaar even een half etmaal.

In de voormiddag is er het lijstje. Met één loon doe je geen gekke dingen en de ervaring leert dat een lijstje de kosten beperkt. En dus zit ik de eerste helft van de dag tussen de dagdagelijkse dingen door kasten te openen, te bedenken wat we die week zouden kunnen eten, in kookboeken te snuisteren om toch wel de juiste ingrédiënten te kennen en vanalles op te kribbelen. Even aan de oudste vragen wat we nog nodig hebben is ook altijd handig, want die weet natuurlijk perfect wanneer de choco-ricecrispies-en andere belangrijke voorraden op zijn.

Dan is er de timing. Ergens na het middagmaal, tussen de dutjes en het vieruurtje en liefst vóór het avondmaal en niet rond 4u, want dan is het véél te druk...

De kindjes klaarmaken wil ook nog wel es tegenvallen. Want de oudste wil natuurlijk GEEN andere kleren aandoen, of schoenen en ook geen borstel door z'n haar en zéker geen doekjes over z'n snoet of ander gedoe. De jongste zit dan weer met een stormachtig humeur vanwege veel te korte dutjes en kan, zo kort uit bed, ook al geen doekjes appréciëren. Ook het fysioliogisch serum en de daaropvolgende neusdruppels probeert hij, zo goed als hij kan, weg te meppen.

De auto staat natuurlijk ook altijd veel te ver weg geparkeerd en het handige plooibuggy'tje die dan dient om de ultragladde (vanwege het skipakje natuurlijk) 10kg-baby van huis naar wagen te brengen, zodat ik mijn handen vrij heb voor de peuter en de zakken die meemoeten en mijn handtas en de sleutelbos...ahhh die zit in de koffer van de wagen.

In het geval dat ik dan toch alles en iedereen in de auto krijg, en die het ook werkelijk doet (T'is geen superwagen, die scoda) zit ik, eens aangekomen, op de parking ook altijd met enkele praktische problemen. Om veiligheidredenen ga ik dan eerst om die kar natuurlijk en die zet ik dan achter de wagen, want ernaast dat kan zowiezo niet. En terwijl ik dan één van de twee kindjes uit de wagen haalt, rolt die kar alsmaar weg, tenzij ik ze zo wat schuin tegen het achterste van mijn eigen wagen zet zodat ze dan weer in de weg staat voor ander parkeerplaatszoekenden. En als ik dan één kind in de kar hebt, dan is dat eigenlijk levensgevaarlijk om dat tweede kind nog uit de wagen te halen, want OF die kar rolt weg met kind en al OF ik zet de kar weer schuin en het moest maar eens gebeuren dat één of andere blinde mol de kar dan met kind erin aanrijdt.

Maar goed, meestal loopt het zo'n vaart niet (kheb ze toch nog alle twee)en dan heb je het winkelen zelf natuurlijk. Mijn bijna-kleuter is heel behulpzaam moet ik zeggen en zorgt ervoor dat we niks vergeten, 'Whebben nog FLUITSAP nodig mama!' en dat ik zeker niks over het hoofd zie 'DAAR zijn ze, mama! de bananen zijn DAAAAAAAR' en hij zorgt er ook voor dat ik niet te veel moet doen. Heel doeltreffend mikt hij het één na het ander de kar in. Niet bepaald zacht, maar je kan niet alles hebben. De jongste, die blijft happy zolang er maar eten voorhanden is (want voor dat vieruurtje is het intussen toch al tijd geworden) en zit dus heel tevreden een banaan, een mandarijntje en een sneetje brood weg te werken terwijl ik alles bijeenzoek.

En dan, meestal als ik denk 'boh, het gaat nog wel vlotjes vandaag' moet de toch-nog-een-peuter plassen. Hij heeft thuis wel geplast en hij heeft ook een luier aan voor alle zekerheid, maar daar wil hij nu natuurlijk niet in plassen. Nee, hij moet naar de wc en rara, die is voorbij de kassa's. Dus raprap volle kar parkeren bij de uitgang-zonder aankopen, 'mevrouw mijn kar staat hier, want de kleinen moet plassen!' roepen naar de dichtsbijzijnde kassabediende, de baby onder de arm nemen, handtas niet vergeten, trampelend kind aan de arm meesleuren naar de wc, baby aan de toiletdame doorgeven en dan 'kheb pipi gedaan mama...' net als we het wchokje willen binnengaan. Om dood te vallen.

Vervolgens zijn er de gebruikelijke 'ik-wil' opstandigheden, in dit geval 'ik wil een stickerboekje!' * 10000000 keer en in opgaand volume. De baby die toch wat moe wordt en begint te trunten of het één en ander uit de kar weet te vissen of beter nog, van de rekken trekken. Het probleem bij de kassa waarbij ik alles uit de overvolle kar op de band begint te leggen zonder dat er aan de ander kant iemand staat om alvast in te pakken en alles dus begint op te stroppen en ik naderhand zo vlug mogelijk alles toch in zakken probeert te probeert te proppen, want ja, er staat alweer een hele rij mensen heel ongeduldig te wachten en de peuter die staat te springen om op één van die auto'tjes te rijden...en voor ik het weet zit ik met druivenmoes omdat ik in alle haast het fruit onderaan de zak hebt gestoken en de aardappelen erbovenop.

Na nog een keer het hele parkeerplaats-karuitladen-kindinwagenstoppen-dilemma en een 'fijne' rit naar huis staat de hele straat ZOWIEZO helemaal volgeparkeerd. Twee straten verder parkeren en met kinderen EN boodschappen naar huis is geen optie en dus gaan we in dubbele fille. Peuter en baby boos, want de auto stopt en ze mogen er niet uit. Andere autobestuurders boos, want ik blokkeer de baan. Man in de geparkeerde wagen naast mij boos, want die ging nu toch wel just wegrijden zeker? Na het uitladen nog een parkeerplaatsje zoeken en dan eindelijk richting huis, dit keer MET handig buggytje aha.

Intussen is het 17uur gepasseerd (jaja) en iedereen heeft honger. En terwijl ik dan zo schipper tussen boterhammen geven, reageren op pijntjes aan tanden en weet-ik-veel van de oudste, negeren van de opspringde jack russel, zelf iets eetbaars binnenwerken en de boodschappentassen leegmaken bedenk ik dat het toch maar best is dat het maar één dag in de week carrefourdag is.