Sommige dingen zijn gewoon ongepast, sociaal onaanvaardbaar. Winden laten in het openbaar is ongepast. In de lach schieten als je kind zichzelf, de buggy, een deel van de toonbank en het hele vloerkleed onderkotst is dat ook. Het komt ook helemaal niet geloofwaardig over als je je met een brede lach probeert te excuseren voor het ongemak terwijl de verantwoordelijke er overduideljk de humor niet van inziet en je met haar blik ter plaatse zowat neerbliksemt. Ik kan er nochtans niks aan doen. Ik vond het niet grappig, was gegeneerd en vond het vreselijk zowel voor de winkelmevrouw als voor Jona. Maar het is iets wat ik soms doe. Ik schiet in de lach wanneer er iets onverwachts gebeurt of ik me ongemakkelijk voel. Ik schiet in de lach wanneer Jona valt en zich bezeert of wanneer ik bijna iemand omver rijdt... en de omgeving stijgert. Ze kunnen mijn lach niet plaatsen en denken dat ik het grappig vind, of dat het me niet raakt.
De apen 'lachen' ook onder stress of bij gevaar. Zal ik het daar maar op steken? 'Het spijt me, maar mijn apengenen doen me lachen mevrouw'
2 opmerkingen:
och lachen, we zouden het gewoon meer moeten doen...
als er iets met mijn meisje is, schiet ik ook vaak in de lach... ze kunnen er toch zeker niet aan doen (dat ze vallen, zichzelf en de omgeving vuilmaken,...) en ze doen het toch niet met opzet...
als je dan ook nog boos zou (moeten) worden... zou dat zo aangepast gedrag zijn???
Bedankt ! Dus als ik je goed begrijp: die "apengenen" zouden dan van ons komen?? Tof zeg...:-/
Een reactie posten