Meningsverschil

Er zijn veel verschillende methoden om kinderen op te voeden en ik ga ervan uit dat elke mama doet wat zij het beste acht. Om die reden moei ik me ook zelden tot nooit met andermans visie daaromtrent.

Mama V. en ik verschillen op zowat alle vlakken, maar dat betekent niet dat we niet overeenkomen. Zij heeft haar manieren, ik de mijne en nooit hebben we mekaar verweten of met de vinger gewezen. Maar wanneer haar opvoeding rechtstreekse gevolgen heeft voor mijn zoon liggen de zaken wel anders.

Jona en kindje V. schelen 6 weken en dat is wel duidelijk. Jona is groter, sterker en mondiger. En zoals alle peuters durft Jona al wel es met een speeltje van kindje V. gaan lopen zoals dat omgekeerd ook wel het geval is. In dat geval zeg ik dan tegen Jona dat ze elk om beurt kunnen gaan of dat hij het kan gaan terugvragen of even moet wachten. Jona heeft ook zijn eigen tactieken en één ervan is gewoon heel hard gillen 'dat is MIJN ...' en meestal werkt dat wel en krijgt hij zijn goed terug.

Tot mijn grote verbazing zegt mama V. echter 'pak het terug, slaat erop' wanneer haar zoontje komt jammeren om een 'gestolen' fietsje. Ter verduidelijking zegt ze me nog dat ze hem dat zegt in de opvang ook. Dat ze vindt dat hij zich niet moet laten doen, maar (letterlijk dus) van zich moet afbijten.

Ik heb toen maar heel rustig gezegd dat ik haar standpunt (wat betreft zich niet laten doen) wel begrijp, maar dat leren slaan niet de methode is en dat als haar zoontje mijn zoontje slaat of duwt of pitst, dat ik dan persoonlijk tegen hem zal gaan zeggen dat ik dat niet toesta.

NIEMAND slaat mijn kindjes, laten we daarin duidelijk zijn.