Even proeven

De kennismaking met 'vast' voedsel lukt aardig. Luca is dol de worteltjes en spinaziepotjes. Ja hoor, ik geef potjes, maar dat is blijkbaar iets wat niet mag gezegd worden lol. 'Allé, en ge geeft nochtans borstvoeding....' alsof het één wat met het ander te maken heeft.

Maar goed: Luca krijgt nu dus potjes omdat
- de samenstelling beter is dan als ik ze zelf zou maken (de groenten zijn biologisch en ultravers bereid en de verhoudingen zijn juist)
- De potjes veel vloeibaarder zijn en daardoor worden de bestanddelen beter door het lichaam opgenomen.
- het makkelijker is, ik ga er niet om liegen. Maar als ik op mijn piek van de dag ook nog es moet kokkerellen voor Luca (want op voorhand maken en opwarmen is dus ook niet goed)rijzen mijn stresshormonen vast de pan uit. Als we toevallig zelf worteltjes of iets aanvaardbaar eten en ons eetmoment valt samen met dat van Luca geef ik wel vers hoor, helemaal gek ben ik nog niet.

Naast de potjes is er ook de kennismaking met 'echt' eten. De rapley-methode dus. Reuze-interessant om afzonderlijke smaken en texturen te leren kennen en ook de fijne motoriek vaart er wel bij. Vandaag: broccoli, een waar festijn :)